Week 2

Afgelopen week ben ik begonnen met het veldwerk voor mijn deel van het project.

Maandag zijn mijn stagebegeleidster en de student naar Mangawhai gekomen. Ze hebben mij het materiaal gebracht om de vallen te maken voor een onderdeel van het onderzoek waar we over een aantal weken mee aan de slag gaan. In de tussentijd mag ik in me vrije tijd me vermaken met het in elkaar zetten van de vallen.

Verder was ik die dag met hun het veld in gegaan om te oefenen met het zoeken naar pootafdrukken. Dit is heel interessant maar wel best lastig en je rug en nek vinden het ook niet zo leuk als je constant naar de grond zit te staren.

De rest van de dagen ben ik samen met de student naar de verschillende locaties gegaan. Hier heeft hij me de weg gewezen en me geholpen met het veldwerk. Ik heb me een aantal keren rot gelachen met hem.

Op sommige locaties is het gras en dichtheid best hoog. Op een begeven moment schrok mijn compagnon zich en zei: What is that! Ik schrok me rot door zijn reactie en durfde bijna niet te kijken. Het was iets wits en het leek wel behaard. Ik zei: ewww. Hij reageerde met: It looks like something dead, like a bat or something. en hij bleef er naar staren en naar mij kijken. Ik zei hem: Well I am not gonna touch it if that is what you want me to do. Hij zag een stok liggen en zei: we can touch it with this!. Wat bleek het te zijn, een stuk hout! Jezuss,,, :p.

Wanneer we naar de locatie gaan parkeren we daar de auto en doen we bij de auto het waadpak aan. Mijn medecompagnon laat zijn schoenen meestal gewoon op de grond buiten de auto staan. Toen we terugkwamen was hij zijn schoenen aan het zoeken. Ik dacht meteen dat iemand ze had meegenomen. Het bleek dat hij ze uiteindelijk toch achterin de laadbak van de auto had gelegd, voor de verandering. Toen hij bij was gekomen van het denken dat zijn schoenen gejat waren en we in de auto zaten zat hij weer om zich heen te kijken. Hij voelde aan zijn hoofd en keek weer rond. ik vroeg hem: What are you looking for? hij antwoorde: My sunglasses, I will be right back en stapte ondertussen uit. Ik kon bijna geen woord uitbrengen van het lachen omdat ik niet kon geloven dat dit gebeurde. ik zei hem: WAITT,,,,, They are on your head !!!

Een van de dagen kon hij helaas niet mee en ben ik uiteindelijk alleen gegaan naar de kleinste locatie. Op vrijdag was het tijdstip waarop het getij het laagste was te laat om nog genoeg licht te hebben. Daarom ben ik zaterdag in mijn eentje naar een locatie gegaan en heb ik eindelijk pootafdrukken gevonden!

Ook was ik naar het stand gegaan door de week, welke in het weekend bijna onmogelijk is om te bezoeken , om mijn bodyboard uit te proberen. Ik had al niet zo'n goed gevoel bij het idee om met dit goedkope ding het water in te gaan maar ik ging het gewoon proberen. Ik ging het water in en de eerste golf kwam in aantocht en brak het bord. SUPER! Het was nog niet geheel door midden gebroken dus ik ben er wel nog een paar keer mee het water in gegaan maar op een begeven moment had hij het toch wel begeven.

De rest van het weekend heb ik volgemaakt met naar het strand gaan, genieten van de natuur hier en naar de vogels kijken en luisteren die hier allemaal rondvliegen. Ook heb ik gekeken wat er zoal "wat verder in de buurt" te doen is en een planning gemaakt voor komend weekend. Voor ons in Nederland is het best ver als je een uur moet rijden om ergens te komen. Hier is een uur rijden voor ons zoiets als 10 minuten rijden. Het is pas ver als je een paar uur moet rijden.

Komende week zal ik het veldwerk grotendeels alleen doen op één locatie na omdat het wel even zal duren voor ik de weg daar uit me hoofd zal leren. Om te voorkomen dat ik verdwaald raak zal de student mij dan nog vergezellen.