Markt

Vandaag was ik door de eigenaresse van mijn studio uitgenodigd om mee te gaan naar de markt en een kopje koffie te drinken.

We gingen met haar auto en het eerste wat ik wou doen was aan de "verkeerde" kant van de auto instappen. Het wennen gaat toch nog wel even duren.

Onderweg vertelde ze me dat een biljonair die in Mangawhai woont een grote bruiloft welke blijkbaar een aantal dagen duurt, heel normaal. De geluksvogel heeft allemaal Amerikaanse vrienden op bezoek en deze willen allemaal graag naar de markt waar wij ook heen gingen, het zou dus waarschijnlijk wel druk zijn.

Eenmaal daar aangekomen verbaasde ik me dat zoveel mensen naar zo'n klein marktje komen. De markt was qua grootte te vergelijken met, wanneer ze in Nederland in een of ander gat een carrousel en een paar eet kraampjes zetten en het dan een kermis noemen en er geen hond rondloopt. Alleen is dit was een markt en heeft het zijn functie en is het er gezellig ook nog.

Eerst kreeg ik op de markt een rondleiding, welke 5 hele minuten duurde, waarna we af hadden gesproken om na een halfuur elkaar weer te ontmoeten bij zo'n café/restaurant met winkeltjes. Ik dacht eigenlijk dat ik aan 5 minuten wel genoeg had.

Tijdens mijn langste rondleiding ooit had ik al een paar dingen gespot die ik wel wou kopen. Eerst ging ik naar een groente/fruitkraampje waar ik een komkommer en wat sperziebonen kocht. Ik kreeg hier gratis nectarines bij wat ik wel attent vond.

Daarna liep ik naar een kraampje met kleding waar ik korte broeken had gespot, ik ben namelijk zo slim geweest om alleen mijn lange spijkerbroeken mee te nemen. Eigenlijk hingen me er te veel touwtjes en tierelantijntjes aan de broekjes maar er hing eentje bij waar eigenlijk niks aan hing en die ik leuk vind ook.

Vervolgens ging ik naar een ander kraampje met kleding waar ze super leuke shirts hadden en ik eentje al in mijn hoofd had gemarkeerd als mijn eigendom tijdens mijn rondleiding. Gelukkig was hij er nog. Bij het kraampje was een super schattig hondje die, aangezien honden van mij houden, meteen naar mij toe kwam om mijn aandacht te eigenen. Het liefste nam ik hem met me mee maar die was helaas niet te koop.

Na mijn terugkeer naar de realiteit liep ik weer verder en besefte dat ik het hier wel weer had gezien. Opeens viel me in dat mijn metgezel genoemd had dat er ook een surfwinkel was waar ze korte broeken en petten hadden maar dat deze wel wat aan de dure kant waren. Ik besloot dus om deze winkel maar eens even op te zoeken. Eenmaal daar bleek dat ze super leuke broeken hadden die wel wat duurder waren maar ik was vooral op zoek naar korte broeken die ik onder mijn waadpak kan dragen en dus gedrenkt worden in zweet. Daarvoor was ik niet van plan al te veel geld aan uit te geven.

Ik besloot om maar eens naar dat café/restaurant te gaan. Ik kwam mijn metgezel weer tegen en opeens zat ze Engels tegen me te praten. Ik vroeg haar: gaan we nu Engels tegen elkaar praten. Waarop ze zei: ooh ja oeps sorry dat gaat vanzelf.

In het café/restaurant werd ik getrakteerd op een latte en iets erbij. Ik zei dat ik niet echt wist wat ik moest kiezen en er werd me verteld dat ik een scone moest pakken want dat was typisch Nieuw Zeelands. Ik antwoordde dat ik dat dan zeker maar eens moest proberen.

Tijdens het koffieleuten genoot ik van de scone welke enorm was en werden we vergezeld door de dochter van mijn metgezel. Ze is de zelfde leeftijd als mij en het was wel geinig omdat ze Engels zat te praten tegen haar moeder en haar moeder zat Nederlands te praten. Wel sprak ze Nederlands en ik vroeg haar of ze wel in Nederland heeft gewoond. Ze vertelden me dat ze immigreerde toen zij 8 was maar dat ze tegen de kinderen gewoon Nederlands praatte. Ze probeerde Nederlands tegen mij te praten maar wist vaak het Nederlandse woord niet. Gek om mee te maken zo.

Na het koffieleuten zijn we nog naar een tweedehandswinkel geweest waar ik twee spijkerbroeken heb gekocht voor ongeveer niks. Eentje was een lange broek en daar heb ik gewoon de schaar ingezet. Nu kan ik er weer even tegenaan!